Vanmiddag een markant moment in de ontwikkeling van onze Hallen: de eerste sloopactiviteit. Nadat we eerst een nieuwe tijdelijke werf hadden ingericht, werd vandaag de start gemaakt met de sloop van de oude werf om ruimte te maken voor de ontwikkeling van het Hallen project.

Vreemd en markant  ook omdat dit gebouw lang in gebruik is geweest, eerst als gebouw voor de gemeentelijke reiniging en later als onze stadsdeelwerf.

Ik pleegde de eerste sloophandeling. Jammergenoeg voor de omstanders en voor mij, was dat een hele degelijke actie zonder veel stof, lawaai of sloopkogel. Gezeten in de kraan tilde ik een stuk van het dak af. Gezien mijn expertise op dit gebied had ik nog de mogelijkheid om het gesloopte deel van het dak op een bestelbusje te laten landen, maar ik heb me weer eens in kunnen houden, alhoewel ik toch een [[popup:slooplucht.jpg:aardig stukje dak:]] in handen of in de grijper had

Bij mijn toespraak vooraf bleek al dat het vertrouwen in mijn sloopcapaciteit niet al te groot was: de omstanders hadden zichzelf op veilige afstand geplaatst, waardoor er voor mij niets anders overbleef dan de menigte [[popup:slooptoespraak.jpg:toe te schreeuwen:]], hetgeen gezien de volumecapaciteit van mijn stem niet echt bezwaarlijk was.

Met de sloop van de werf gaan we wel een stuk geschiedenis en cultuur bewaren. In 1940 schilderde de joodse schilder Moos Cohen op de muren in het gebouw een tafreel waarin de Amsterdamse [[popup:sloopstedemaagd.jpg:stedenmaagd:]] een schip uitzwaait en tegelijkertijd toezicht houdt op de [[popup:sloopcohen.jpg:werkzaamheden van de gemeentelijke reinigingsdienst:]]. Vanwege de historische waarde en vanwege het feit dat we onze werknemers geen nieuwbouw aan willen bieden zonder de bezieling van de zwaaiende Amsterdamse stedenmaagd, worden de muren met het schilderij voorzichtig ingepakt en bewaard om dit mooie schilderij straks in de nieuwbouw een plekje te geven.