Op een bepaald onmogelijk uur zit ik ondertussen alweer op het vliegveld. Tim is vandaag jarig, dus wilde ik niet pas zoals de rest laat in de avond thuiskomen.

Veel slapen is er niet bij als je om drie uur s’ nachts uit het hotel vertrekt, maar nachtelijk Londen per bus is erg leuk. Nu hang ik met allemaal mensen die eigenlijk hadden willen slapen en er ook zo uitzien op het vliegveld. Nog maar een koffie met toast dan, bacon en eggs durf ik nu even niet aan.

Nog even doorzetten en we gaan over op het “lang zal hij leven” en (kinder)partijtje en ben ik weer helemaal thuis.