En vandaag waren er opeens even heel andere dingen belangrijk.

Vanochtend bereikte ons het bericht van het overlijden van Willem.

Voor mij voornamelijk bekend als “de man van” Joke, fractievoorzitter van een van onze raadspartijen en als actieve buurtbewoner in de Da Costabuurt.

De laatste keren zag ik hem bij Eten met de Buren, op zijn verjaardag, maar toch slepend met pannen soep vanuit zijn keuken ter ere van dit buurtuitje en later bij de daaropvolgende feestelijke Quartoze Juilletviering op het Da Costaplein waar hij met veel verve achter de piano zat, nu opeens dood en thuis temidden van veel bloemen en kaarsen

Het draadje blijkt zo dun.

Eng zo dichtbij te zien aan de ene kant, vredig temidden vanuit zijn thuis aan de andere kant.

De zeldzame momenten dat je al levend zo dichtbij de dood komt, en dichtbij het verdriet van anderen, daar wordt een mens toch stil van.