Laat thuis en dan…….

Twee uur thuis, hoewel nazit in kroeg, niet meteen slaaprijp.

Hele dag vergaderd.

Tijdens avondeten werk/eet afspraak en daarna raad.

Dus work online van 9.00 tot 01.30

Nu niet naar bed gaan levert een probleem op, maar pas morgenochtend.

Slapen lukt niet nu meteen weet ik uit ervaring.

Kan ook niets inhoudelijks meer, dus geen stukje, maar snel rondje langs innercircle van weblogs: Merel, Aukje, De stem van en Zeppo.

Collega Werner en Amsterdam Centraal sla ik tactisch even over: straks vind ik er iets van en wordt daardoor het in slaap kunnen vallen weer uitgesteld, dat dus morgen maar weer.

Nu alleen nog op zoek naar het weblog dat mij met audiofragmenten via mijn PDA een prettige droomtoestand in sluist….

Mocht het nu nog niet bestaan, de ontwikkelingen gaan zo snel dat het er vast binnenkort is.

Realiseer me dat ik dan wel onbeperkte mobiele toegang tot het internet moet hebben voor mijn PDA omdat anders een “slaapverwekkende log” tot een duur slaapje leidt.

wonderlijke gebeurtenis

De man kwam volgens afspraak bij mij in huis iets leggen.

Hij belde aan, ik liet hem binnen en hij struinde naar de keuken, het werkterrein.

Hij boog naar de grond en werd vervolgens niet lekker.

“Sorry, maar ik wordt even wat duizelig”.

Pff, ik bood hem een stoel, koffie, wat eten, natte lap.

Hij wilde niets, alleen maar even zitten.

Ik respecteerde dat maar en liet hem even met rust.

Het zweet parelde van zijn gezicht en ik maakte me zorgen.

“Heeft u dat vaker, gebruikt u medicijnen, last van lage bloeddruk?” Koortsachtig dook ik in de herinnering van mijn EHBO cursus.

Hij maakte gebruik van het toilet, ik bood hem washand en doek, hij ging weer zitten en bleef zweten.

Wat hij had gegeten en of hij soms gevast had de afgelopen maand, tja je weet maar nooit, wie weet was het weer regelmatig eten hem iets minder bekomen.

Hij bleef duizelig en ik zag het zweet rond zijn mond, ik voelde en het was klam.

“Zal ik toch maar even de dokter voor u bellen?”

Dat wilde hij wel.

Vanwege het gebrek aan acuut levensgevaar, voor die knop koos ik maar niet, duurde het even en moesten we vervolgens wachten tot we teruggebeld werden door de doktersdienst.

De man was ondertussen op mijn bank komen liggen.

Nadat eindelijk de dokter had teruggebeld en met de man had afgesproken dat hij morgen langs moest komen als het dan nog niet over was, mompelde hij iets over nog even bijkomen.

Vervolgens viel hij in een diepe slaap.

Daar zat ik dan.

Zachtjes zette ik de televisie aan en bekeek mijn favoriete soap met ondertiteling dan maar want dan kon het geluid zacht.

Met mijn vinger op mijn lippen sssst wijzend op de slapende man, bracht ik op kousevoeten mijn jongste naar bed.

Toen het journaal begon zette ik langzaam de TV wat harder want ik wilde wel weten wat er speelde.

Mijn stoutmoedige daad in eigen huis werd slechts beantwoord door een nog dieper gesnurk.

Daarna durfde ik zelfs nog de Senseo aan te zetten voor een kopje koffie, onmisbaar bij het journaal.

Zo af en toe wierp ik een blik op de slapende man. Hij snurkte tevreden. Op een of andere manier was ik er toch ook wel een beetje trots op dat die vreemde man zomaar op mijn bank in slaap kon vallen en ongegeneerd lag te snurken.

“je raadt nooit wie er hier op de bank ligt te slapen”, smste ik naar mijn afwezige echtgenoot, met daarna maar snel de verklaring.”

Na een uur werd hij wakker, rekte zich uit, keek om zich heen en zei “dank u wel”.

“Wel naar de dokter gaan hoor morgen, want dit lijkt me toch echt niet goed”.

Hij beloofde me dat te doen en toen was hij weer weg.

Onderwijsconferentie GroenLinks

Peter Lankhorst in gesprek met Margalith Kleijwegt, met luisterend op de eerste rij Marijke Vos

Zaterdag was een interessante onderwijsconferentie van GroenLinks.

Met onderwerpen als Brede School, Ouderbetrokkenheid en het meten van Sociale Competenties.

ook herhaalde Marijke Vos het GroenLinks voornemen voor de Voorschool voor alle Amsterdamse kinderen.

Ik kon er niet de hele dag bij zijn, maar met name het gedeelte waarbij Margalith Kleijwegt, schrijfster van het boek Onzichtbare Ouders aan het woord was, leverde een boeiende discussie op over de mogelijkheden en wenselijkheid van huisbezoeken ook bij het voortgezet onderwijs.

Erg arbeidsintensief en misschien in sommige gevallen heel beklemmend en belastend, maar volgens mij een noodzakelijke acties als je ook de ouders wilt bereiken die zich niet uit zichzelf met de schoolloopbaan van hun kinderen (kunnen) bekommeren.

Muurschildering Kostverlorenkade

Sinds kort hebben Andrea Friedli en Meinke Horn de laatste hand gelegd aan een muurschildering op de Tweede Kostverlorenkade, bij de

Schimmelstraat, die zij in opdracht van Stadsdeel Oud-West hebben gemaakt. Hierbij willen wij u van harte uitnodigen om dit met ons te

komen vieren. Op woensdag 9 november zal Stadsdeelvoorzitter Saranna Maureau de muurschildering feestelijk openen. Er zal een wandeling naar de muur worden gemaakt onder begeleiding van de twee kunstenaars.

Vervolgens zal in het Buurtmuseum een korte documentaire van Bertil Dubach worden getoond over de uitvoering van dit kunstproject en de

reactie er op van buurtbewoners en voorbijgangers. Dit alles onder het genot van hapjes en drank. Iedereen is van harte welkom op 9 november in het Buurtmuseum Bellamy, 2de Kostverlorenkade 62, van 16.00-18.00 uur.

De muurschildering is tot stand gekomen in samenwerking met bovengenoemde kunstenaars, bewoners uit de Bellamybuurt, Stadsdeel

Oud-West, de Universiteit van Tilburg en woningcorporatie Rochdale in het kader van het Urban project beheerprioriteiten. Doel van dit

project is om de leefbaarheid in de buurt te vergroten.

GMR voor primair onderwijs in Oud-West

We hebben een GMR!

Heel veel schoolbesturen werken al lang met een GMR (Gemeenschappelijke Medezeggenschaps Raad) naast de individuele MR’en.

Wij hebben het afgelopen jaar regelmatig met de verschillende MR’en gepraat over waarom je een GMR zou kunnen willen.

Voor alles wat je samen gaat doen als je het eerst appart hebt gedaan, geldt dat je natuurlijk wel moet weten wat je er mee opschiet.

Wat lever je in, wat krijg je als voordeel terug en hoe beoordeel je de balans. Kortom: Ga je er op vooruit.

Wij als schoolbestuur vonden dat we er samen op vooruit zouden gaan, maar wie zijn wij zonder als “zij” die mening niet met ons zouden delen.

Vanavond hebben onze individuele MR

Herdenkingsbijeenkomsten Theo van Gogh

Vanochtend op de Linnaeusstraat, vanmiddag in hotel Arena.

Van alles veel, en soms meer pers dan buurtbewoners, hetgeen niet lag aan de afwezigheid van de buurtbewoners.

Laat en na veel discussie weer thuis.

Als het simpel was en ik niet moe, volgende nu een impressie.

Het was soms teveel, soms te weinig.

Veel betrokkenheid, niet altijd scherpte, soms teveel.

De hele pers volgde het, dus het land en ook daarbuiten zag een door hen naar buiten gebrachte impressie.

Ik laat het vannacht bezinken.

En alweer de klassen rond

Foto van de website van De Kinkerhoek, al op de dag zelf: extra knap omdat er vanwege problemen met UPC nog geen internetconnectie op de tijdelijke locatie aanwezig was

Het blijft een spannend en ontroerend moment, zelfs al maakte ik het de afgelopen tijd al twee keer eerder mee.

Vandaag samen met ons sectorhoofd aanwezig bij het moment dat kinderen, leerkrachten en ouders van basisschool De Kinkerhoek hun tijdelijke huisvesting betrokken.

Terwijl zij tijdelijk in de Elisabeth Wolfstraat nr 2 zitten, verbouwen wij het gebouw tot een mooie Brede School, helemaal vernieuwd en klaar voor de toekomst.

Al onderweg op de fiets, fietse ik samen op met verwachtingsvolle kinderen en ouders op zoek naar hun tijdelijke plekje.

Het tijdelijke gebouw heeft een rijke historie en is volstrekt anders dan wat zij gewend zijn.

Eeenmaal daar, stonden wij tussen zoekende ouders, klassen op ontdekkingstocht door het gebouw en ook nog wel wat verhuisdozen.

De leerkrachten en helpende ouders hebben echt een superprestatie verricht om alles voor de kinderen redelijk ongemerkt in het nieuwe gebouw op orde te krijgen.

Het zag er dan ook vanochtend meteen gezellig en warm uit.

Verhuizen blijft een traumatische gebeurtenis, ookal weet je wat je er straks voor terug krijgt.

Gezien al onze bouwinspanningen voor nieuwe scholen en mijn traditiezin, ben ik ondertussen een geroutineerd “klassenrondgaanster”.

Om leerkrachten en kinderen een hart onder de riem te steken, om te vertellen dat ze dit alleen maar doormaken om er straks een veel mooier gebouw voor terug te krijgen en ook om voor onszelf te markeren dat we met onze investeringen in de schoolgebouwen en het Brede School concept op de goede weg zitten.

Hoeveel hectiek er ook voor betrokkenen omheen zit, dit zijn voor mij echte feestmomenten: weer en school onderweg naar een op en top gebouw en weer een school onderweg naar een door alle partijen gedeelde visie op de Brede School.

Uiterlijk April 2006 gaat de Kinderhoek terug naar haar hernieuwde gebouw. We lieten niet alleen mandarijnen achter maar ook de belofte om het nieuwe gebouw straks samen te vieren.