Een van de grootste verschillen die andere culturen ervaren met die van de Hollandse, is het gemak waarin je als gast wordt uitgenodigd voor het eten.

Bij ons mag iedereen blijven eten, maar het komt er zelden van.

Eind vorig jaar nodigden wij onze Italiaanse buurman, van Trattoria Soprano bij ons te eten uit.

Gewoon gezellig, we zien elkaar veel, dus kan allemaal prima.

Maar toch: je nodigt een restauranthouder uit, niet de eerste de beste, de keuken moet wel kloppen en vooral niet Italiaans zijn want daar is hij het beste in.

We deden ernstig ons best: eerder gegeten, dus concept proof, niet italiaans.

Het lukte, geen italiaanse gerechten , wel het italiaans woordenboek op tafel om met behulp van de italiaans conversatievaardige Marco het gesprek gaande te houden.

Vier gangen gezellig, maar toch van wel te voren het huis aan kant gemaakt.

Spontaan blijven eten was het niet, maar helemaal goed.

Toch blijf ik ook na dit concept, waar onze vaatwasmachine nog van overwerkt, hopen dat je ook gewoon bij ons kan blijven eten