Mijn voorgevoel en mijn rechtvaardigheidsgevoel bedrogen mij niet:
Donderdag deed de voorzieningenrechter uitspraak in het kortgeding dat UPC tegen de gemeente Amsterdam had aangespannen om te voorkomen dat Amsterdam zou beginnen met een ge
Donderdagavond had ik een kennismakingsgesprek ten behoeve van mijn toetreding tot een Raad van Toezicht.
Ja, dat lijkt me leuk, nuttig en interessant.
Ja, ze hebben een aansprakelijkheidsverzekering voor bestuurders.
Ja, het is binnen mijn bestuurlijke en maatschappelijke interessesfeer.
Ja, het is toezichthouden op afstand.
Ja, ik denk dat ik met mijn kennis en ervaring toegevoegde waarde heb.
Op mijn twee vragen of ik wel een rondleiding kon krijgen langs de bedrijfonderdelen die ik nog niet kende en of ik ondanks het op afstand wel mijn idee
Herman den Blijker heeft zijn nieuwe chefkok gevonden!
Ter gelegenheid van een zakelijk verjaardagsfeestje, kreeg ik de kans om even voor te proeven wat dat voor een resultaat opleverde nog voordat het eerste amsterdamse avontuur van Herman den Blijker dit weekend onder de naam Herrie opengaat in de Utrechtsestraat.
Ik geloof dat half Nederland de voorbereidingen via de televisie had gevolgd.
Mij zei het tot grote verbazing van mijn kinderen en de rest van mijn omgeving helemaal niets, ik kijk afgezien van het Journaal en AT5 nagegenoeg geen TV.
Voor mensen zoals ik: hij is bekend van Herrie in de keuken en Herman zoekt chef.
Mijn onbekendheid met dit fenomeen maakte de kennismaking niet minder aangenaam.
In een prachtige zaak heb ik de hele avond genoten van allemaal erg lekkere en bijzondere gerechten.
De mondelinge uitleg was soms zo uitgebreid dat ik bij het noemen van het laatste ingredi
Bij mijn afscheid hoopte de filiaalmanager van de bibliotheek mij nu weer vaker bij de bieb te zullen zien.
Gezien de hoeveelheid boeken die ik kreeg, betwijfelde ik dat zelf nog even.
Maar toen de bibliotheek op haar website met de uitgebreide zoekmogelijkheden van de nieuwe aquabrowser, de grote hoeveelheid online digitale krantenartikelen voor leden, Muziekweb en Digileen, vernieuwde ik enthousiast over deze digitale vernieuwing accuut mijn lidmaatschap.
Ik heb nu al een aantal keer met veel plezier een paar uur bij de centrale bibliotheek doorgebracht, nog niet zozeer vanwege de boeken alswel vanwege de mogelijkheden op het gebied van muziek.
Toen ik daar de workshop “Muziek zonder Grenzen, Haal alles uit de OBA” aangeboden zag, heb ik me dan ook meteen opgegeven.
Met nog drie anderen kreeg ik les van een man die al zijn hele leven in de bibliotheek werkte en muziek als zijn grote hobby had.
Een perfecte combinatie: hij wist alles van zoeken en vinden, maar ook wat je zou willen vinden als je ge
“Any particular reason that you are leaving already?”
Deze zin moet je niet lezen maar uitgesproken horen door een native speaker.
Vervolgens in de context plaatsen: uitgesproken om drie uur s’nachts door een keurige heer die even daar voor nog met een lange zwarte haartooi en een niet matchend lichtgrijs baardje op de dansvloer had gestaan.
Een prachtige zin, toch zette ik standvastig koers naar huis.
Het was dan ook pas zes uur geleden dat ik mij in een jumpsuit gehesen had, opgempimpt met een wanstaltig brede glitterarmband, een sjaaltje in mijn haar, twee gigantische voor de gelegenheid van mijn echtgenoot gekregen oorringen en een dosis mascara waar ik normaal gesproken de hele week mee vooruit kom.
De outfit kwam me op een regen van niet allemaal even welbespraakte complimenten te staan onderweg en ik was dan ook blij toen ik de stadsdeelgrenzen achter mij gelaten had.
Maar ik had de uitnodiging voor het 60’s en 70’s feest in ieder geval serieus genomen.
In de schotse pub waar ik aanvankelijk alleen de daar werkende vriendin kende die mij uitgenodigd had, trof ik bont uitgedoste lotgenoten die ongetwijfeld hun weg daar naar toe ook niet zonder commentaar waren doorgekomen.
De hippie DJ compleet met twee pick up’s de constante stroom aan 60’s en 70’s muziek, de tikken in de platen (grappig dat je je pas realiseert dat je dat mist als je ze weer hoort), het “o ja” en de herkenning was niet van de lucht.
“You know what I miss most?, the moment that you used to put the needle on the record!”
Dat we per ongeluk Paul Mc Cartney zijn 64e verjaardag inzongen, dat het gezelschap voornamelijk engelstalig en behoorlijk tekstvast was, maakte het er ook al niet slechter op.
In zo’n pub heb je toch een beetje het gevoel dat je andermans huiskamer binnenstapt, maar het welkom was warm.
Ik dansde weer veelvuldig, kende aan het eind van de avond aanmerkelijk meer mensen dan aan het begin en was gelukkig nuchter genoeg om niet te vergeten die overdosis mascara van mijn gezicht te halen voor ik ging slapen.
Van een vriendin op de school van mijn jongste kreeg ik een uitnodiging voor een 60’s and 70’s Party voor dit weekend in een schotse pub.
Bij de koffie hadden we het regelmatig over wat er toen ook allemaal weer in was.
Ik zocht in mijn filmgeheugen naar de favorieten Barbarella en Blow Up, haalde mij mijn ouders in die tijd voor de geest en was er van overtuigd dat ik niets had om aan te trekken.
Een goede gelegenheid om mijn heilige voornemen mijn klerenkast eens uit te mesten om te zetten in daadkracht.
Surprise:
Toen alleen nog kiezen.
Van producent vanuit de spreekwoordelijke bezemkast naar awardwinnende spreker op het grote podium in Paradiso.
Dat gebeurde vrijdagmiddag in Paradiso tijdens het felicitatiefeestje voor Fabchannel ter ere van het behalen van de Webby Award, De Oscar voor het internet.
Het moet een glorieus gevoel zijn: een award als beste concertwebsite in de wereld bij de Webby Awards, wellicht nog wat onder de indruk van het glamouravontuur in The Big Apple, een enthousiaste toespraak van de meegereisde cultuurwethouder Gehrels, een optreden van Tasha’s World en dat tegelijkertijd live de wereld insturen.
Was de Webby Award Gala-avond was al bijna van minuut tot minuut te volgen via de video’s en de meer dan 500 foto’s op Flickr, in Paradiso kwam daar een flitsend MTV waardig “Fabchannel hits The Big Apple” filmpje bovenop (nu al via de website te zien).
Gaaf om dat in Paradiso mee te maken, even het zenuwcentrum met alle camera’s in bedrijf te zien en na afloop in de kelder van Paradiso het Nederlands elftal te zien winnen.
De Webby Award Celebration is, hoe kan het ook anders, binnenkort via de vernieuwde en sterk uitgebreide website www.Fabchannel.com te zien.
Daar hing ze dan, bevallig en lenig in de tissue nadat ze eerst al in een heftig rode outfit op de tafel gedansd had. Dochter Lotte.
Circustheater Elleboog was vandaag omgebouwd tot een heuze nachtclub waar voor de ouders van de tienerclub en veel vriendjes en vriendinnetjes een ware show weggegeven werd met circus, dans, een jeugdige live pianist en een bevallige mini nachtclubzangeres in sp
Lantarenpalen
De bomenreuzen wiegen langs de kade
Hun takken zwaaien hand na hand na hand
De Kinkerstraat verrijst in het vroege zonlicht
Donker in de huizen aan de overkant
Vijf uur, dinsdagochtend, vijftien juni
Ik hou je vast en laat je nooit meer gaan
De stilte voor de storm maakt mij gelukkig
Wat een dag om stil te blijven staan
Lantarenpalen schijnen hun toverlicht op straat
Een kerkklok in de verte die vroeg z’n uren slaat
En niemand die zich druk maakt
Over wat er komen gaat
Je zou haast gaan geloven
Dat het sprookje nog bestaat
De lichtval schuurt de deining van het water
Bruggen wachten op de eerste stap
Alles lijkt zo rustig en tevreden
’t Is nu pas dat ik God een beetje snap
Lantarenpalen schijnen hun toverlicht op straat
Een kerkklok in de verte die vroeg z’n uren slaat
En niemand die zich druk maakt
Over wat er komen gaat
Je zou haast gaan geloven
Dat het sprookje nog bestaat
Vijf uur, dinsdagochtend, vijftien juni
Ik hou je vast en laat je nooit meer gaan
De stilte voor de storm maakt mij gelukkig
Wat een dag om stil te blijven staan
Lantarenpalen schijnen hun toverlicht op straat
Een kerkklok in de verte die vroeg z’n uren slaat
En niemand die zich druk maakt
Over wat er komen gaat
Je zou haast gaan geloven
Dat het sprookje nog bestaat
Oud-West, Rini Dobbelaar
Toen mij gevraagd werd wat ik op mijn afscheidsreceptie wilde, kwam ik in eerste instantie niet verder dan “een feestje waar iedereen het naar zijn zin kan hebben”.
Ik wilde graag muziek van de band die al vele buurthuis en pleinfeesten tot een feest hadden gemaakt en vooral geen lange speeches. “Verder laat ik het helemaal aan jullie, we hebben zoveel leuks in Oud-West…..”
In een onderonsje met de stadsdeelsecretaris, ook groot fan van Oud-West meldde ik met enige schroom dat er toch wel iets zou zijn dat ik heel erg graag zou willen……
Als je het voor elkaar zou kunnen krijgen dat Rini Dobbelaar Lantarenpalen zou kunnen komen zingen….
Het nummer staat met muziek en al ook al jaren op op de stadsdeel Oud-West verhalensite en we hebben de CD met enige regelmaat bij afscheidsrecepties cadeau gegeven vanwege de toepasselijke naam van de band en het nummer waarin de lantarenpalen met hun licht over de Kinkerstraat bezongen worden.
Mijn hart sloeg dus ook even wat sneller toen ik vanuit een ooghoek in de drukte Rini met zijn gitaar zag aankomen.
Wow, gelukt en dan zouden al die mensen kunnen horen hoe mooi dat was…..
Helaas liep het buiten mijn gezichsveld daarna helemaal anders omdat een zieke wethouder Aboutaleb die desondanks toch gekomen was heel begrijpelijk ook snel weer weg wilde en Rini ook weer weg moest voor een volgend optreden, vast met Chelsea Hotel zijn nieuwe band.
Ik vind het nog steeds helemaal fantastisch dat hij gekomen is en ben geloof ik maar blij dat het dilemma toen niet aan mij voorgelegd is.
Op 15 juni, vijf uur s’ochtends alsnog Lantarenpalen!!
Hier is het nummer in een hele speciale vertolking te horen tijdens het afscheidsconcert van Oud-West in de Kleine Komedie.
Als je heel goed luistert kun je me in het publiek mee horen zingen.
Ik weet dat het werkt.
Vaak weet ik ook hoe het werkt.
Soms wil ik niet eens weten hoe het werkt en geniet ik toch van het resultaat.
Achteloos achter het beeldscherm, mijn weg door de wereld klikkend altijd weer met spannende zoektochten en serendipieuze resultaten.
Vaak word ik tijdens een reis even opgehouden door een stopbord in de zin van als u verder wilt moet u nu dit of dat installeren.
Net geen Alice in Wonderland tegenover de grote boze wolf in schaapskleren, ben ik vrij ruimhartig in wat zich op mijn computer mag installeren: een beetje gezond verstand van jezelf en een grote dosis bescherming tegen lamachtige wolven van door Mc Afee volstaat meestal als rugzak op mijn nieuwsgierige reizen.
“Click here to download”. Meestal ben ik tijdens het downloaden al weer elders.
Vandaag zat ik eens naar het voltooien van een installatieprogramma te kijken.
Net als een woord dat opeens heel raar gaat klinken als je het bewust uitspreekt en proeft, vond ik het nu opeens toch wel heel bijzonder dat al die dll’etjes en andere kleine filetjes zich in mijn fysieke omgeving van niets naar nergens op de juiste plek in dat gekke kastje onder mijn bureau wisten te nestelen om daar vervolgens precies te gaan doen waarvoor ik ze “vanuit niets naar nergens” had ingeroepen.
Wij zijn goede vriendjes dat kastje en ik maar ik hoef lang niet altijd te weten wat hem beweegt of hoe hij in beweging gebracht wordt om toch in het even stilstaan bewonderend naar mijn PC te kijken en te denken “oh wat kun jij dat toch goed”.