Als charmeoffensief was ie perfect geweest, als georchestreerd een meesterzet, maar ’t gebeurde gewoon spontaan:

De borrel en maaltijd na afloop van het congres en workshopmiddag van GroenLinks werden opgeluisterd door De Anitaas, -wat nou een intelectuele partij- alle oude songfestivalliedjes zingen we gewoon mee.

In het kader van de tegenwoordig steeds populairder wordende publieksparticipatieacts bij artiesten, moesten we de vloer op en Linedancen op een aangepaste versie van Those were the days (hoe toepasselijk).

Na het tumult van de afgelopen dagen zal het mensen wellicht verbazen, maar dit is wat er gebeurde:
Op aanwijzing van de (vocaal) leidster gingen we

stapje links, stapje over, stapje links, schop
stapje rechts, stapje over, stapje rechts, schop

Koersvast, samen, schoppend, luisterend, tegelijkertijd en met plezier

(eigenlijk net als bij het dagprogramma, alhoewel het onderdeel schoppen tijdens het dansen veel functioneler en plezieriger is dan tijdens het debat)

Mijn Volkskrantkop voor maandag zou zijn:

GroenLinks is alive and kicking

En voor de echt serieuze blogs over het congres, maar ja zij waren dan ook al weer thuis, zie Planeet GroenLinks