Met angst en beven vanwege het weer, maar toch….
Vrijdagavond Keane in het Westerpark.
Eten bij vriendjes in Westerpark, buiten soms wel soms niet droog, elkaar overtuigen dat we wel degenlijk zin hadden.
Maar dan…..
Lopend terwijl je de muziek al hoort naar het Westerpark.
Vanwege setting en locatie leek het meer op een festivalterrein dan op een concertplek.
De festivalmode varieerde van doorzichtig regenplastic, lichtblauw plastic of gezellig knalgeel en een enkele zeiljas.
Bij de toegang en hele rits aan weggegooide plu’s want die mochten niet mee (terecht!).
Met achter het podium zicht op de spoordijk waar zich de gratis luisteraars met plastic zeiltjes en plu’s hadden verzameld, met regelmaat een blauw gele trein langs kwam rijden en rechts de contouren van het stadsdeelkantoor, zag het er prachtig uit.
Waarschijnlijk was het vooral de regen die me deed denken aan eerdere festivals, maar toch wel supergaaf dat je lopend naar het concert kan en niet helemaal naar Landgraaf of Torhout hoeft te rijden.
Het regende eigenlijk best wel vaak en soms zelfs hard, maar we maalden er niet meer om toen we er eenmaal waren en al die regenpakjes schept uiteindelijk toch een hele goede band.
Het concert was gaaf, Keane had medelijden met de natte luisteraars en meldde zeer regelmatig hoe gaaf ze het vonden hier te zijn en dat wij er ook waren, helemaal goed.