ff

Was haast vergeten hoe enorm effectief je wordt als je teveel moet doen in erg weinig tijd.
Maar het is af de laptop gaat straks los en wij met het laatste luisterboek van Harry Potter richting de Dolomieten.
Vanaf morgenochtend sneeuw.

“Altijd weer die hand”

Die tekst uit dat liedje van Wim Zonneveld (De koningin van Lombardije) speelt de laatste dagen veelvuldig door mijn hoofd.
Zij had na al dat plichtsbesef genoeg van het altijd maar zwaaien en een automatische hand uit haar rijtuig laten wuiven.
Alweer achttp://www.maureau.nl/pivot/includes/editor/bold.gif
Boldtueel omdat voor de zoveelste (teveelste wat mij betreft) de hand, of het niet geven van de hand weer onderwerp is van de discussie.
“Pars pro toto” nog zo’n ooit op school geleerde term die de laatste dagen veel in mijn hoofd zit.
Die hand, is geen hand, maar lijkt voor veel meer te staan…………..
Ik snap de moeilijkheid die voorstanders, tegenstanders, vrouwen, gezagsdragers, gelovers, vertegenwoordigers met die hand hebben, heel goed, maar ik begin hem bijna zinloos te vinden en word er een beetje moedeloos van.
Ik heb destijds over bijna geen onderwerp zoveel discussie gehad met politieke vrienden, minder politieke vrienden, de moskee, mijn vriendenkring en mijn partner. Het ligt gevoelig en toch “Respect” is dan het antwoord en de onderliggende gedachte, gelijke bejegening van man en vrouw, of s’l ands wijs, ’s lands eer, je past je aan wat bij ons als wellevend of respectvol wordt ervaren, emancipatie, integratie en vast nog meer.
Ik heb er toen wel mee geworsteld: dat moest ook:
ik moest zelf iets vinden of voelen bij het gegeven dat ik als ambtsdrager geen hand kreeg als ik met vertegenwoordigers de moskee om tafel zat
mijn politieke omgeving vond daar wat van
mijn vrienden en mijn partner vonden daar iets van
de krant stond er vol van als die en die geen hand gekregen had, als die en die die hand wel geeist had

Kortom een onderwerp waar ik me wel toe moest verhouden

Ik heb er gesprekken over gevoerd, met de moskee, met mijn politieke omgeving, met mijn vriendenkring en partner en met mijzelf.

Bottom line was vaak na een ontmoeting de enige vraag “en heb je een hand gehad en zo nee wat heb je daarover gezegd?”
Hand of geen hand (geen hand) ik had ondertussen constructieve gesprekken over programma’s tussen de moskee en het jongerenwerk, over taalcursussen voor vrouwen, ik van leer trok over wat me inhoudelijk niet zinde en dicussieerde wat je nou zou kunnen doen om radicalere jongeren wel binnen de moskee te blijven volgen.
Maar de hand bleef een issue, ik stak hem meestal weer uit, vaak omdat ik gewoon vergat dat ik er geen kreeg, soms omdat het bij mij een automatische handeling is.
Soms hadden we er weer eens een discussie over soms maakten we er samen grapjes over dat als het zou veranderen ik dan wel graag de eerste hand wilde, maar meestal was het geen onderwerp van gesprek.
Nu het onderwerp opeens bij de straatcoaches weer oplaaide, voelde ik opeens weer die vermoeidheid van toen.
De functie van straatcoach staat volgens mij overdrachtelijk zo ongeveer gelijk aan “de hand reiken, een handje helpen, de handen uit de mouwen steken en een hand uitsteken”.

Kunnen we die overdrachtelijke hand dan niet gewoon accepteren?

Samen Leren en de TiddlyWiki

Gisteren alweer de derde sessie van “mijn” Glas in de Klas leergang.
Deze keer over ELO’s en Wiki’s.
Hoe we het deden deden we het, maar na afloop van het collegedeel wilde iedereen opeens een ELO of liever nog zelf een wiki maken.
De eerste aanzet van een van de cursisten stond vanmiddag al online op onze leeromgeving, helemaal goed.
Zelf zat ik nog te worstelen met het maken van een projectwebsite voor iets anders, ik bluf dan wel stoer over alles wat er kan, mogelijk en makkelijk is, maar verwend als ik ben met de standaardfeatures van mijn Pivot blog tool, zijn mijn html/php en opmaakvaardigheden de afgelopen tijd niet sterk ontwikkeld en blijk ik bij al te precieze codes best een beetje “mijn blonde leercurve” te hebben, waardoor het resultaat niet erg op schoot.
Tijdens de lange nazit in de kroeg met

Podium Mozaiek

Geen bestuurder meer, toch kijk ik nog bijna dagelijks AT5.
Old habits die hard en interesse in Amsterdam en wat er gebeurt meer dan ontwikkeld.
Veel van wat ik hoor en zie, wil ik nog wel eens relativeren, net als vroeger.
Vandaag zat ik wel weer even recht op voor de TV toen ik hoorde dat de Kunstraad had besloten Podium Mozaiek niet in het Kunstenplan op te nemen omdat het een buurtgerichte instelling zou zijn…….
Ik vind het niet te geloven, en behoorlijk wereldvreemd.
Zijn we/ze in Amsterdam toch op allerlei mooie plekken aan het investeren in talentontwikkeling voor jongeren, staat de diversiteit van het theaterpubliek en het bereiken van nieuwe publieksgroepen hoog in het vaandel, en dan krijg je dit.
Op allerlei plekken in de stad gebeuren er in dat kader hele mooi dingen: Studio West, Fijnhouttheater en niet in de laatste plaats in Podium Mozaiek.
Ik kan me nog herinneren dat ik bij de eerste opening was (daarna ging het heel lang dicht voor de verbouwing). Ik had echt het gevoel bij de opening van een soort “Paradiso” van de 21e eeuw te zijn en grapte nog dat ik dit later tegen mijn kleinkinderen kon vertellen.
Hoe moeilijk het dan ook in de afgelopen jaren geweest mag zijn om dit mooie initiatief goed van de grond te krijgen, in mijn ogen hebben ze dat erg goed gedaan met een hele mooie en diverse programmering, met lef, met oog voor nieuwe talenten, met ruimte voor heel veel verschillende kunstsoorten op een plek waar de nieuwe makers en het nieuwe publiek om de hoek wonen.
Daarmee is het nog geen buurttheater – en trouwens alsof er iets mis zou zijn met buurttheaters! – juist in een gemeentelijke visie waarin kansen voor jongeren, talentontwikkeling en het bereiken van nieuwe makers en nieuw publiek speerpunten zijn, is zo’n plek, net als andere buurttheaters die deze lijn ondersteunen en ontwikkelen met bijna geen geld om dat uit te kunnen voeren, er juist een die je in het kader van het Kunstenplan zou moeten willen stimuleren en financieren.
Ik hoop dat er heel veel mensen hun best gaan doen om dit over het voetlicht te krijgen en het Kunstenplan op dit vlak aan te passen.
Mijn steunbetuiging en verantwaardiging hebben ze alvast.

Kletsen met down under

Zit zo vaak achter en in computers, dat de mogelijkheden me allang niet meer (zouden moeten) verrassen.
Maar toich vanavond opeens weer even een Skype van mijn halfzusje uit Nieuw Zeeland: dat je gewoon een half uur kletst. Dat je in eerste instantie alleen maar door hebt dat je met haar aan hetpraten bent en pas lang daarna dat je ondertussen toch ook via de pc met de andere kant van de wereld verbonden bent. Ik werd en helemaal tevreden van.
Mooier is nog dat zij morgen op visite gaat bij mijn moeder en haar vriend die ook voor 7 weken in Nieuw Zeeland zitten. Morgenavond (voor hun ochtend) hebben we een nieuwe afspraak met mijn moeder erbij: de schellen zullen haar van de ogen vallen, want ze is een zelferkende digibeet, maar na de proeve van morgenavond vast overtuigd.
Al leer ik mensen wat er kan, zelf ervaren hoe leuk het is dat het kan is ook wel heel erg gaaf.

Kiezen op elkaar

De intensieve relatie met de tandarts bevalt toch niet echt.
Gisteren besloot hij on the job dat mijn kies niet te redden was en dat ie er, nu ik toch zo lekker verdoofd was, maar uit moest.
Ik besloot ’s avonds de pijn maar weg te spoelen met alcohol nadat ik overdag met pijnstillers de onverdoofde toestand te lijf was gegaan.
Het werd een lange avond, beheerst met een vriendin naar een voorstelling van Veldhuis en Kemper op de VU, maar daarna ouderwets laat in bed gerold.
Volgende dag geen kiespijn, maar hoofdpijn, een hele verbetering:)

Lekker Bezig

Het ging zo goed.
Goede Zin: muziek hard, zingend aan het werk voorjaar in het hoofd.
Nieuwe website voor mijn werk als test op mijn eigen domein gezet, en ja het werkte.
Totdat ik de nieuwe indexfile een trapje te hoog in de boom neerzette en ik mijn eigen website onbereikbaar maakte.
Grrrr, website op zwart, dat is geloof ik iets als een alcoholist zonder drank: voelde niet lekker dus.
Onbewust bekwaam, wist ik dat ik dit al eens eerder aan de hand had gehad en dat de oplossing simpel was, maar ja duurt dan toch weer even voordat je je herinnert dat je gewoon een lege nieuwe moet faken en uploaden.
Werkavond voorbij en het beoogde resultaat net iets minder dan gepland, maar ben weer live.
Geruststelling en nog steeds een uitstekend humeur.
Morgen verder.

Test

Digigedinges

Noblesse oblige.
Als je anderen iets wilt gaan leren, is het niet noodzakelijk, maar wel leuk om het zelf ook te kunnen.
Het vullen en beheren van een digitale leeromgeving begin ik al lerend on the job aardig in de vingers te krijgen.
Overmoedig beloofde ik dat de colleges tijdens de leergang zouden worden opgenomen en ook op de leeromgeving zouden komen te staan.
Hanteer zelden de video, dat doen anderen hier in huis. Hand nog nooit wat van de video op de computer gezet, laat staan dat ik videobewerkingssoftware had gebruikt, had ge-edit. Daarnaast had ik behalve drie filmpjes van mijn fotocamera op You Tube nog nooit film op het web gezet.
Ik compenseerde mijn gebrek door de benodigde vaardigheden bij mijn dochter in te kopen. Tenminste dat dacht ik.
Ze wilde wel, maar de prioriteiten lagen elders en ik neem haar dat niet kwalijk.
Misschien niet het beste moment, maar met 3 uur onbewerkt videomateriaal op de computer (die stap was me dus al gelukt) toch maar zelf aan de slag gegaan met een beetje hulp.
Veel weggegooid, dubbel gedaan, verkeerd gedaan, maar toen ik vanmiddag mijn eerste deeltje leergang op het web had, was dat leed meteen vergeten.
Nog maar 2.45 uur te gaan.
Ondertussen staan de volgende uitdagingen al klaar: mijn toetsenbord hapert, de accu van de laptop doet het niet meer en de internetverbinding van mijn zoon werkt niet meer.
Toch is het zo leren erg leuk en helpt het je ontzettend mo begrip op te brengen voor mensen die iets nog niet kunnen.
Vreet tijd, dat wel……

Nivon documenten

[[download:contractformpika08.doc:icon::]] [[download:Contractformulier Pika 2008:icon::]]

[[download:declaratieformpika08.doc:icon::]]