Samen sleutelen 1
De herfstvakantie loopt alweer bijna ten einde.
Hij begon mooi met een reunie van mijn opleidingsclubje.
De opleiding in 2000/1, en wij nog steeds
De herfstvakantie loopt alweer bijna ten einde.
Hij begon mooi met een reunie van mijn opleidingsclubje.
De opleiding in 2000/1, en wij nog steeds
“Goedemorgen, 7 euro”
Ow
“Gut, bij mij is goedemorgen gratis” als oprecht commentaar.
De parkeerwacht bij Legoworld stond voor de schone taak mensen vriendelijk te woord te staan en ook het parkeergeld te heffen, hetgeen ik hem met mijn volgeladen auto ook in ’t geheel niet misgunde.
Het begin van een dag van heel veel oprecht kinder bouwplezier en een mega kinderconsumentenmarketing.
Dat gecombineerd met de discussie tijdens Cinekid over de Jeugd 2.0, liet mij tijdens de Legoworldsessie in Zwolle, marketingtechnisch een soort huishoudbeurs voor kinderen niet meer los.
Maar eenmaal thuis ging ik na het in bed stoppen van het jeugdmarketing goudhaantje direct door naar mijn kroegafspraak en wil ik nu ook naar bed. Wisdom can wait.
Afgelopen week was ik spreker op de Schooldesk Conference 2007, Samenwerken, georganiseerd door Schooldesk, aanbieder van een serverloos ICT concept voor het onderwijs.
De ochtend was een besloten gedeelte voor de aan Schooldesk deelnemende scholen (waarbij ik mijzelf toch maar even wel heb laten uitnodigen omdat het me interessant leek gebruikers van een onderwijs ICT concept aan het werk te zien).
De middag bood een algemeen programma waarbij Ruud Dullens een inleiding hield over virtuele leeromgevingen, ik een bijdrage had over het BOA onderwijsglasvezelproject in Amsterdam, Lothar Balhorn, van het Deutsch Niederl
De grappige functie van een groepsmail.
Ik heb een nieuw mobiel nummer en hoe onpersoonlijk ook, gaf ik dat door via een “aan allen” in mijn adresboek, wel zo efficient.
Het afgelopen kwartier word ik belaagd met mailtjes terug van mensen die op vakantie, dwz niet op kantoor zijn.
Mooie intro voor de gesprekken van de komende tijd “en, lekkere vakantie gehad?”
Hoe bescherm je jezelf tegen de gevaren van wisselende contacten in deze steeds viraler wordende wereld?
Speel eens een spelletje!
In de metro terug naar huis na afloop van een heel geinspireerde dag met ICT’ers uit het onderwijs, waar ik spreker was, dacht ik na over een blog.
Thuis met een hand op het koffiezetapparaat, de andere op de bos gekregen bloemen die in het water moest, At5:
14 jarige jongen steekt medescholier dodelijk neer na ruzie over iets met pennen.
Misschien juist wel extra omdat ik vanuit mijn betrokkenheid de hele dag met systemen, toepassingen en een relatief abstracte toekomstvisie voor het onderwijs ben bezig geweest, schrik ik me kapot en schiet ik vol. Al mijn eerdere denken is op slag overschaduwd.
Een incident.
Een 14 jarige dader en een 16 jarig dodelijk slachtoffer.
Afgrijselijk, het slachtoffer dat nooit meer levend wordt, de dader die met zijn 14 jaar voor het leven getekend is.
Directeur, stadsdeelvoorzitter en burgemeester allemaal snel ter plaatse en vol afschuw: leerlingen houden de dader tegen en haasten zich voor de camera’s te zeggen dat dit niets met de school te maken heeft – de angst voor negatieve beeldvorming en het opkomen voor de school, maken op mij tegelijkertijd grote indruk. Ze hebben gehandeld, verantwoordelijkheid getoond en willen tegelijkertijd niet dat het gebeurde een negatieve impact op hun school heeft.
De dingen van vandaag worden even nietig, terwijl de investeringen in onderwijstoekomst morgen onverminderd en met nog meer vastberadenheid door willen, zelfs al heeft deze verschrikkelijke gebeurtenis er waarschijnlijk helemaal niets mee te maken heeft.
Op 9 oktober werd deze baby 10.
Hij was al om 4 uur wakker, speelde de hele dag een glansrol en was heel erg jarig.
Twee jongetjesdromen kwamen uit.
Al 3,5 jaar wil Tim, daarbij heftig ondersteund door Marco, een racefiets en niet zomaar eentje, maar een Bianchi net als zijn vader.
“Als ik tien word, dan krijg ik een mini Bianchi”, zegt Tim dus al een tijdje.
Gisteren zagen de twee mannen dit werkelijkheid worden en beiden glommen net zo hard als de mooie nieuwe mini Bianchi.
Ze zullen wel veel op pad zijn die twee, want nu moet er natuurlijk samen gefietst worden.
Op 4 oktober tijdens de conferentie Jong Amsterdam zetten de gemeente, de schoolbestuurders verenigd in BOA en de aanbieders KPN en Imptech hun handtekening onder het contract voor glasvezel voor het Amsterdamse Onderwijs. Binnen 2 maanden wordt een start gemaakt met de aanleg van het glasvezelnetwerk.
Op dit moment heeft twee derde van de Amsterdamse scholen ingetekend, van de rest van de scholen hopen en verwachten we dat ze zich binnenkort aansluiten.
Dat betekent dat in de loop van 2008 de Amsterdamse scholen gebruik kunnen maken van een eigen glasvezelnetwerk waardoor het voor leerlingen, leerkrachten en de schoolorganisatie veel snellere, leuker, mooier, makkelijker wordt om de computer in te gaan zetten bij het onderwijs: geen crashende netwerken meer, met een hele klas tegelijkertijd online, onderwijs op afstand, samen gebruik kunnen maken van bewegend beeld, kunstaanbod op het internet bekijken, en massaal de eigen gemaakte werkstukken uploaden, ’t kan allemaal (en nog veel meer….).
De ondertekening ging op een digitaal schoolbord waarop wethouder Lodewijk Asscher, verantwoordelijk voor het onderdeel Kinderen Eerst van het Amsterdamse collegeprogramma als eerste zijn handtekening zette, gevolgd door de schoolbestuurders en aanbieders.
Daarna het glas -eventjes zonder vezel- maar met champagne.
Hij heeft me in jaren niet zo goed gesmaakt, als stuurgroeplid van BOA gaf ik zelf bijna licht van toch een beetje trots: het duurt me drie keer te lang en het gaat lang niet altijd makkelijk, maar met deze handtekening zijn we echt een stap verder
en “ja mam, ik geniet op zo’ n moment wel even een heel klein beetje van dat ik dan als enige vrouw tussen de “bepakte” mannen sta” maar de oud-collega’s die ik op de conferentie zag slikten het “wat doe jij hier” onmiddelijk in met “o ja glasvezel onderwijs jou ding”, dus ik stond daar tevreden.
Ik moet zelf ook nog wel even in de nascholing want mijn videofilmpje van de ondertekening is raw en schokkerig, dat doet mijn dochter 100 keer beter (ik ging al wel spelen met de videomixer en vond dat erg leuk, maar als ik me daar echt in stort, komt er de komende dagen niets meer uit mijn handen).
Reclamefilmpjes voor Breedband Onderwijsnetwerk Amsterdam
Als je je hele leven al mee doet met de carnavalsvereniging, dan krijg je ze dus ook op je feestje als je 65 wordt.
Wat ik tot nu toe van carnaval weet, komt van mijn oom en tante uit Zaltbommel, in een vaag kindergeheugen zitten nog wel wat kindercarnavalsoptochten.
Het was dus eigenlijk ook niet gek dat gisteravond tijdens het 65e verjaardagsfeest van mijn tante opeens de carnavalsvereniging binnen kwam om haar met toeters en bellen in het zonnetje te zetten.
Volgend jaar ga ik geloof ik mijn carnavalsherinneringen van vroeger opfrissen: ik heb nog een vage afspraak in Valkenswaard staan.