Even een weekje ander perspectief: bergen om niet tegen op te zien, vergezichten met alleen wit, dalen die voorlopige eindbestemmingen zijn, om vrolijk weer naar de top te klimmen.
Op naar het land van de Olympische Spelen om straks uitgerust en hopelijk bruingeblakerd de eindspurt in te kunnen zetten.
Donderdagochtend vroeg opende ik samen met 6 kleuterklassen, juffen, meesters, bouwers, ambtenaren en de architect het prachtige nieuwe gymlokaal voor de onderbouw op basisschool Het Winterkoninkje.
Een compleet feest, compleet met een jarige directrice, dans, ballonnen, cadeautjes en een demonstratie ritmische gymnastiek door een portefeuillehouder op kousevoetjes.
Als cadeautje bij de opening, ge
Woensdagochtend een informele kick off van het wijkgerichte integratieproject georganiseerd door Combiwel.
Mijn mentale agenda stond op uitslapen na de raad.
Ik versliep me en kwam een kwartier te laat binnen, bekende maar eerlijk.
Projecten waar deelnemers nu al trots op waren werden gepresenteerd en er werd gekeken hoe men nog beter op elkaar aan kon sluiten.
Ik mocht het nieuwe logo onthullen en een praatje houden over mijn favoriete gespreksonderwerp: samenwerken en trots willen/kunnen en mogen zijn op wat je bereikt als individu of als samenwerkende instellingen.
“Alleen kan hij het niet alleen” hoorde ik iemand bij het beschrijven van een praktijkvoorbeeld zeggen.
Alleen kan hij het niet alleen tegenover Samen meer Samen, vond ik helemaal rond.
Het logo is nu nog zwart wit, maar krijgt langzaam net als de verregaandere samenwerking een kleurtje.
Dinsdagochtend verruilde ik welbewust Macht voor Kennis.
Tijdens de wekelijkse DB vergadering – centrum van besluitvorming, dus wellicht van macht – voor de collegbankjes.
In het samenwerkingsproject tussen de Universiteit van Amsterdam en de Gemeente Amsterdam voorziet de derde jaargang van dit mooie project in een collegereeks waarbij niet alleen de studenten van de UvA maar ook de deelnemende dienstonderdelen van de Gemeente Amsterdam samen leren.
Zo zat ik dus als een van de gemeentelijke deelnemers vanochtend voor het eerst sinds jaren weer in de collegebankjes, terwijl mijn collega DB’ers het op mijn uitdrukkelijk verzoek samen rooiden. Misschien wel een hele mooie langzame afscheidsceremonie.
Ik genoot.
Van het college krijgen
Van de stof, kort samengevat “welke manieren van kijken zijn er, hoe kijk je en welke invloed hebben de verschillende manieren van kijken op wat je ziet en wat je er mee doet”.
Van het plaatje dat ik zag toen ik naar achteren keek en niet alleen drie bevlogen studenten zag die zich in het kader van de samenwerking met een project in Oud-West gaan bezighouden , maar ook de divisiedirecteur van onze welzijnsinstelling, onze ambtenaar en onze projectleider “gezusterlijk” zag genieten van het college krijgen.
Van de energie die je krijgt van het op een andere manier en met andere mensen kijken naar waar je dagelijks mee bezig bent.
Ik ben een willig onderwerp voor allen die een leven lang leren aanhangen, aan mij echt besteed.
Voor het eerst sinds ik de verstandige maar ook moeilijke beslissing heb genomen om de volgende periode niet verkiesbaar te zijn, had ik vanochtend even positieve kriebels: ik mag straks ook weer eens heel iets anders gaan doen, heb veel in mijn rugzak om mee te nemen, maar ik kan wat ik al heb straks weer met hele nieuwe ervaringen en instrumenten gaan aanvullen.
Nu alleen mijn collega’s vertellen dat er misschien nog wel meer college’s op die dinsdagochtend gaan plaats vinden, maar ik was even heel erg op mijn plek deze ochtend.
OR raadpleging over de organisatie ontwikkelingen
en
s’avonds de laatste reguliere raadsvergadering van deze periode.
Ik ben benieuwd welk effect Valentijnsdag morgen op de relaties binnen Oud-West gehad blijkt te hebben.
Naschrift na afloop:
thuisgekomen stond het resultaat van de OR ledenraadpleging al op de mail: Petje af voor de de snelle en zorgvuldige terugkoppeling.
De raad overleefde vanavond haar laatste raadsvergadering, met soms wat onverwachte wendingen, soms wat scherpe bewoordingen maar toch ook met een heel aantal met algemene stemmen aangenomen voordrachten en de raad keek na afloop eendrachtig in de kroeg naar de videoimpressie van het werkbezoek van de raad aan Londen:
Volgens mij is het dus ook morgen weer goed toeven in Oud-West
Vrijdag was de opening van de Voorschool van basisschool Leonardo Da Vinci.
Peuterspeelzaal de Havelaar en de Leonardo werden door middel van een “zoete lieve” knoop aan elkaar gesmeed.
Een stevige band getrokken door een peuter aan de ene kant, een kleuter aan de andere en de stadsdeelvoorzitter toekijkend op het ontstaan van de knoop in het midden.
Voorlopig werken school en peuterspeelzaal nog samen vanuit twee locaties, bij de nieuwe huisvesting zitten ze samen onder een dak.
De kinderen kregen knuffels als symbool voor de veilige omgeving en lieten het feestelijke moment aan iedereen zien door de nog steeds geliefde ballonnenwedstrijd die buiten voor de school de lucht van Oud-West even heeel feestelijk kleurde.
Zaterdag mocht ook ik aan de bak met het campagneteam. De vaste plek op de kop van de Ten Katemarkt.
Druk, ook met vele politiek partijen.
Standaaroutfit: koude tenen en soms een dikke huid als je voor rotte vis wordt uitgemaakt.
Maar meer nog: goede gesprekken, belangstellende vragen en een aantal leuke complimenten naar GroenLinks.
Hugo foldert met op de achtergrond de oprukkende SP
Mam, maak eens een foto van Marco.
Ze hadden net zelf geschaatst en genoten van alle schaatsbeelden inclusief het commentaar op het ijs van Veltkamp op het ijs.
De agenda was de laatste twee dagen druk, veelzijdig en steeds tot laat.
De computer was knarrig en toonde zijn humeur door een herhaaldelijk stralend blauw scherm (onbewolkt).
Na veel Bios aai en nieuwe Windowhapjes, zijn we weer vrienden.
Maar nu is er olympisch schaatsen en dat is hier gezinsvermaak met vier schaatsers en