Vergaderen en nog meer vergaderen, iemand gaat mij schilderen (in functie), felicitatie 100-jarige, hoe voer je functioneringsgesprekken, wel 2 MR vergaderingen op scholen, veel portefeuillehoudersgesprekken, nog meer Kunst, wandelen met de buurtregisseur, ontvangst van gemeenteraad en college uit Arnhem……. en uiteindelijk een lang Nivon Pinksterkampweekend
Het was weer feest, het Nivon Pinksterkamp. Grotendeels prachtig weer en gezien het thema van dit jaar Water voor nu en later was die regen die er viel ook niet echt misplaatst. 3 dagen lang sfeer, samenwerking, samenzang en saamhorigheid (ouderwets woord, maar hier toch echt op z’n plaats)
3 dagen kamperen op Het Hallse Hull met ca. 800 mensen en een dik programmaboekje met waanzinnig veel te doen. Optredens, workshops, knutselen, speurtochten, debatten, films, stokbrood bakken, zelf circustheater maken, disco, Idols, springkussen, klootschieten en meer.
Ik heb elke keer weer meer zin om te gaan en kom ook altijd opgetogen thuis, daarin van harte ondersteund door mijn kinderen die steevast vragen of wel volgend jaar weer gaan. Ja dus, ik heb het nu al in mijn agenda staan.
Even geen nieuws.
Na het ontvangen van het bezoek van de gemeenteraad uit Arnhem in ons stadsdeel, ga ik onverbiddelijk naar huis, waar de spullen gepakt zijn. Van vrijdagmiddag t/m maandag zit ik bij het Nivon Pinksterkamp, wetend dat dit uit het oude SDAP vormingswerk voortkomt en ik in dagelijks leven een andere pulitieke club aanhang, geef ik mij over aan de traditie uit mijn socialistisch ouderlijk rood nest: 3 generaties en een mooie traditie bij elkaar. Het is wederom niet uitgesloten dat ik de Internationale gewoon meezing.
Vandaag opende ik een tentoonstelling van werken van Marc Chagall in het RCA (Revalidatiekliniek Amsterdam, aan de Overtoom).
Chagall is natuurlijk een bekende naam, maar tot gisteren (bij de voorbereiding) had ik niet echt een beeld bij wat me te wachten stond. Als voorbereiding lees ik dan nog een keer wat mij aan informatie beschikbaar is gesteld en Google ik meestal wel even.
Toen ik vanmiddag voor de opening met de samenstellers van de expositie door de tentoonstelling liep, bleek pas echt dat ik hier een opening van formaat zou verrichten: 100 werken van Chagall. Zo’n grote tentoonstelling, met zo’n kunstenaar van formaat heb ik in mijn carriere nog niet eerder mogen verrichten.
Dat bekende ik eerlijk tijdens de opening en maakte ook melding van het feit dat ik meestal bezig ben met lokale kleine kunst, vaak met de kleine K. De galleriehouder met heel veel verstand van Marc Chagall sloot onmiddelijk aan bij mijn term kunst met de grote K. Chagall had juist een heel duidelijk beeld over dat hij zijn kunstwerken niet in depots van DE musea wilde hebben, maar bij de mensen thuis, daarom maakte hij van een deel van zijn werken soms wel 2000 afdrukken om er voor te zorgen dat zijn werk bij het grote publiek zou zijn. Chagall zou, zei de galleriehouder, als hij zichzelf hier zag hangen in de ze openbaar toegankelijke gelegenheid, vast gezegd hebben: “hier hang ik goed”.
Het is een prachtige tentoonstelling, ingericht door de kunstcommissie van het RCA in samenwerking met Pieter Zuidema van Galerie Wuyt. Mooi is ook dat de tentoonstelling is aangevuld met fotocollages van een medewerkster van het RCA. Tijdens de tentoonstellingsperiode zijn er lezingen, rondleidingen, een concert en “Chagall geinspireerde maaltijden” in het restaurant.
23.38: Klaar met het lezen van stukken. Mijn agenda van morgen is als je het optimistisch bekijkt zeer gevarieerd en doordrenkt met mogenlijkheden om al fietsend ook nog wat buitenlucht mee te krijgen.
Voor de minder optimistischen is mijn agenda een drama:
8.00 gesprek op de school van een van mijn kinderen
9.00 Presidiumoverleg met de burgemeester en decentraal portefeuillehoudersoverleg onderwijs. Bij het laatste heb ik mij afgemeld, onder verontschuldiging want dat hoor ik voor te zitten maar het lukt me na veel pogingen nog steeds niet om op 2 plaatsen tegelijk te zijn
10.00 decentraal portefeuillehoudersoverleg Welzijn
13.00 gesprek over moskee
14.00 Staf Openbare Orde en veiligheid
tussendoor jurering ontwerpwedstrijd
16.00 Opening Kunsttentoonstelling In de Revalidatiekliniek RCA
17.00 Portefeuillehoudersoverleg BOI (ICT)
20.00 MR-Vergadering Basisschool AMGS
Het klinkt veel, maar heb er wel zin in. Vanmiddag heb ik al de kampeerspullen in de auto gezet om vrijdagmiddag een lang weekend te gaan kamperen, die gedachte helpt aanzienlijk.
Het is eigenlijk al te gek dat je paaltjes op een zebrapad moet neerzetten om te voorkomen dat mensen op het zebrapad parkeren.
Nu snap ik best dat met name zoiets als een videotheek heel uitnodigend werkt om even snel je video terug te brengen. Iedereen denkt ook vast “ach het is maar even”. Toen de paaltjes er nog niet stonden zag ik dat vanuit mijn raam tientallen malen per dag gebeuren.
Dat er nu met paaltje nog steeds geparkeerd wordt, vind ik echt de limit. Je parkeert niet op een zebrapad.
Ik heb overigens best vriendelijk teruggezwaaid naar de meneer in de auto die vanuit welke motieven dan ook naar mij zwaaide nadat ik hem (bewust onherkenbaar) op de foto had gezet. Ik hoop dat hij zich afvroeg waarom ik dat deed en zich nu de ogen uit zijn kop zwaait.
Ik heb goed geleerd me niet te snel aan van alles en nog wat te ergeren, maar van zo’n botte bewuste verkeersovertreding gaat mijn bloed koken.
Vanmiddag toog ik op de fiets naar een 100 jarige. Als stadsdeel brengen wij bij dit soort feestelijke gebeurtenissen (op aanvraag) een bezoek met een attentie. Die attentie moet je niet te licht opvatten. Het plantenbakje (beter dan bloemen want de ervaring leert dat mensen vaak nog lang genieten van de attentie en het feit dat ze die van “het gezag” hebben gekregen) is namelijk behoorlijk zwaar. Afgezien van het feit dat ik deze bezoekjes echt de krenten in de pap vind, voel ik met op pad met de Oud-West boodschappentas en plant een echte stadsdeelboodschapper op missie.
Ik bracht mijn bezoek in Het Logeerhuis in Oud-West omdat mevrouw daar verbijft. Hierdoor had het bezoek ook een uitstraling naar de andere logees. Daardoor viel het deze keer nog meer dan anders op dat veel oudere mensen echt een soort opkijken naar vertegenwoordigers van de overheid. In het logeerhuis was ’s ochtends al aangegeven dat er een soort burgemeester op visite zou komen vandaag. Niet iedereen had dat geloofd, want daar had de burgemeester het toch veel te druk voor.
De 100 jarige kon het bezoek niet helemaal bevatten. De plantenbak en het meegebrachte boek vond ze erg mooi, maar dat het voor haar was wilde er niet echt in, ook niet toen ik aanvullend op de opdracht in het boek onder haar ogen haar naam er in schreef. Wel zat ze te stralen en uit het boek voor te lezen.
Mooi was de verklaring die er in de gemeenschappelijke huiskamer voor het bestaan van stadsdelen werd gevonden: Al die bezoeken zouden veel te veel zijn voor de burgemeester, dus daarom is de stad in delen opgedeeld.
Als ik zie hoe mensen genieten van de bezoekjes en hoe ik zelf ook het idee heb dat die bezoekjes niet alleen leuk maar ook belangrijk zijn, dan vind ik het niet eens de slechtste verklaring voor het bestaansrecht van stadsdelen.
December 2002
Soms kun je het zo gek niet bedenken of je kunt het openen. Dit was wel erg leuk. Een ouder had een ontwerp gemaakt voor kunstzinnige en luiswerende kapstokken. De kapstokken haalden zelfs het Jeugdjournaal.
Vanavond zetten wij met enige spijt het peuter half hoogslaapbed bij het grofvuil. We hebben ons best gedaan het aan te beiden aan iemand met kleine kinderen, maar er was even geen behoefte. Expres zetten wij het vanaf het eerste moment dat het mocht buiten, compleet met alle moeren en bouten. “Ach” riep ik nog om het schuldige gevoel te verminderen “het is vast zo weg”. We besloten de webcam uit de studeerkamer op ons hoopje bed te richten om het te kunnen volgen. En ja hoor, binnen een uur was iemand het aan het weghalen. Het live volgen leverde bovendien nog op dat mijn man nog even tekst en uitleg kon geven en bovendien aanbood om eventueel te helpen bij het in elkaar zetten. Leve de webcam en leve de nieuwe bestemming voor ons kinderbed.
