Ouderenrecepie en afscheid van Siny
Woensdagmiddag hadden we onze jaarlijkse receptie voor ouderen in het stadsdeel.
De receptie begint om twee uur, maar om
Een stokje
Ik weblog al bijna 2 jaar (het eerste jaar is vanwege een webhosterfout helaas hemelen of beter Cyberspacen).
Vandaag kreeg ik mijn eerste stokje, een bekend fenomeen onder webloggers. Je krijgt een aantal vragen die je op je weblog beantwoordt waarna je het stokje doorgeeft aan andere webloggers.
1. Wat is de totale grootte aan muziekbestanden in je computer?
3,19 GB onderverdeeld in 1059 bestanden, zonder mijn Mp3 speler mee te rekenen.
2. Wat is je laatst gekochte cd?
Een verzamel CD: Lady sings the Blues: veel vrouwlijke jazz, soul en blues.
Waarom: ik geniet er ernorm van om met de bekende nummers tijdens het stofzuigen mee te zingen en te kijken of ik boven de stogzuiger uitkom zonder mijn omgeving verder lastig te vallen.
3. Wat is letterlijk het laatst geluisterde nummer voordat je dit berichtje las?
Mr. Bigshott van Betty Wright
Voor mij het ultieme nummer om als ik me dan toch soms eens erger aan het gedrag of powerplay van mannen in mijn werkomgeving, dit d
Persconferentie over de Hallen
Eigenlijk bijna zonder woorden: wij vertelden enthousiast over de plannen samen met Harry de Winter, collega Hans Weevers en de ontwikkelpartij van de woningen Rochdale/Deltaforte.
En de toegestroomde pers luisterde en schreef. De weerslag zien we morgen en was vandaag op AT5.
Over de voeten in de aarde die bij zo’n proces, de onderhandeling en de besluitvorming nog komen kijken voor je zover bent dat je ook een verhaal te vertellen hebt, morgen meer.
Nu vooral trots en tevreden dat we dit voor de buurt en Amsterdam willen gaan realiseren met alle partijen.
Dag van de Dialoog
Zojuist kreeg ik een mooi mailtje van
Aan het werk
Alle klusjes bleven weloverwogen tot de laatste zondag liggen.
Zo vouwde ik kilo’s was en is de stapel te lezen stukken groot.
Vanmiddag nog even aanwezig bij de nieuwjaarsreceptie van het servicepunt voor ouderen in de Cremerbuurt. De avocaat met slagroom sloeg ik uit ervaring beleefd af, maar een glaasje bessen met ijsklontje paste ook heel goed.
Ondertussen genoot ik van “ome Frans”, die ondanks zijn 83 jaar en reuma nog vollop en met microfoon meezong met de muzikant.
Met zijn reuma is hij extra afhankelijk van zijn electrisch vervoer. Helaas hadden onverlaten daar onlangs het rechterspiegeltje vanaf geslagen waardoor hij de weg er niet meer mee mee op mag. Hij maakte zich veel zorgen over de reparatiekosten.
Ik hoop dat ik vanmiddag contact heb gelegd tussen hem en “kleine Hans”van de fietsenwerkplaats, die een ster is in het repareren van karretjes en dat vanuit de fietsenwerkplaats ook voor een “prikkie” kan doen.
Wel even onthouden dat ik navraag of dat contact ook daadwerkelijk gelegd is.
Ondertussen hoop ik op de eerste beelden uit San Diego waar echtgenoot Marco op dit moment vlak voor het begin van zijn cursus walvissen aan het bekijken is. Hij beloofde mij bewijsmateriaal toe te sturen, nadat hij eerder al vrolijk en jaloersmakend belde met de mededeling dat hij aan Venice Beach zat, al was het binnen want het regende.
Zaterdag als afscheid van ontspannen vakantie
Het gezinsprogramma van vandaag zat vol, maar was divers.
Om 9 uur ging Tim voor zijn eerste zwemles naar, lekker dichtbij de RCA op de Overtoom.
Nadat we met de eerste twee jaren in het zwembad gelegen hadden, hadden we geen haast voor Tim. Daardoor is hij nu wel aan de late kant, maar hij vond het hardstikke leuk.
Daarna gezinswijs echtgenoot Marco naar Schiphol brengen die een week een opleiding gaat volgen in San Diego. Zelf vliegen is leuker, maar het heeft toch wel wat om “pappa” uit te zwaaien.
Dochter Lotte houdt vandaag r
kleedkamerconversatie
Bij ons in Oud-West is de groep mensen afkomstig uit westerse geindustrialiseerde landen de grootste groep “allochtonen”.
Dat merk je ook wel, ook bij de sportclub.
Vanmiddag genoot ik van de conversatie tussen een italiaanse moeder en haar dochtertje die na het zwemmen in de kleedkamer genoegelijk aan het tutten waren. Dat ging gepaard met een drukke conversatie in het engels en italiaans dwars door elkaar.
Het dochtertje kreeg ook een beetje creme van haar moeder en deed precies de rondgang over het lichaam na op aanwijzingen van moeders. Mijn kennis van de lichaamsdelen in het Italiaans ging met sprongen vooruit.
Na het smeren kleedde de moeder haar dochtertje aan en weer werd alles benoemd.
Halverwege glimlachte ze en zei: “This looks like playing with a living Barbie doll”.
Nieuwjaarsreceptie voor iedereen
Vanavond was ik op de nieuwjaarsreceptie van het Bewonersplatform Oud-West en van het Opbouwwerk in Oud-West:
Het was er erg druk, heel gezellig en allemaal mensen bij elkaar die iets doen, iets willen en die betrokken zijn bij Oud-West.
Wij als stadsdeel houden geen algemene receptie voor alle bewoners. Dat is zo gegroeid.
Ooit is er besloten, ik was er toen nog niet bij, om alleen een nieuwjaarsreceptie voor ouderen te houden en ook een receptie voor vrijwilligers.
Zowel van de ouderen als van de vrijwilligers weet ik dat ze die receptie enorm op prijs stellen.
Ouderen hebben toch vaak net iets minder uitjes en ik hoor van veel mensen dat ze onze receptie erg leuk vinden. In oktober krijg ik al de eerste vragen over wanner dit jaar onze receptie is.
Mijn nieuwste en jongste collega vraagt zich via zijn weblog af waarom wij aan leeftijdsdiscriminatie doen en geen receptie voor iedereen hebben. Een vraag die mij overigens vaker bereikt.
Toen ik vanavond op de receptie van het Bewonersplatform en het opbbouwwerk was, bekroop mij even de gedachte, die hebben we ook helemaal niet nodig, die receptie is namelijk hier al.
Het feit dat hier zoveeel mensen waren, getuigt welliswaar van het feit dat er behoefteaan een alghemene receptie is, maar daarnaast ookvan het feit dat zowel bewonersplatform als opbouwwerk prima functioneren en ook in deze behoefte voorzien.
Als ik actieve bewoner was, ging ik liever naar een receptie van het bewonersplatform dan naar een receptie van het stadsdeel.
De sfeer was heel ongedwongen, veel mensen kenden elkaar en herkenden elkaar op het feit dat ze allemaal wel iets doen.
De collectevaas voor Azi
Hammam
Net als vorig jaar in de eerste dagen van januari gingen wij met het vrouwlijk GroenLinks Oud-West deel naar de Hammam.
Gezellig, ontspannen, bij elkaar en toch een aantal uur het helemaal niet over politiek hebben.
Poeldelen, stomen, je laten scrubben door dames met imposante bovenarmen (na afloop weet je ook hoe dat komt), met modder spelen, echte pepermuntthee drinken en alleen maar vrouwengesprekken om je heen. Ontspannen en zeer geslaagd.
De vraag is hoe ik vanuit een recesperiode met 2 keer sauna, 1 keer Hammam en 12 keer uitgebreid sporten maandag weer soepel in het werkritme kom.
Mijn agenda laat er geen twijfel over bestaan: vanaf maandag gaat het weer bijna full time vanzelf.
En,
