Normandi
De kuststrook van Normandi
Dag 1: Van Amsterdam naar Cap Blanc Nez
“Je vergeet iets” riep de man met gitaar op zijn rug toen hij even in de deuropening van de camper kwam kijken die wij met rappe snelheid probeerden te pakken, half op de stoep. “Ja hoor meneer” dacht ik “we willen hier snel weg en al die tassen moeten nog ergens in en dan ben ik nog wat vergeten ook” als vriendelijke variant op ga ergens anders lol trappen. “Je vergeet je glimlach” zei hij breed lachend. Hij had helemaal gelijk en zijn zonnige opmerking hielp als trein. Na een tussenstop in Utrecht waar we mijn schoonmoeder en haar spullen inlaadden, gingen we voort. Onderweg deden we ons best om alle spullen een plekje te geven. Deze camper was toch een maatje kleiner dan de vorige, dus dat vroeg om beleid.
Qua wakker blijven was het een echte afvalrace. Ergens bouwden we banken om tot bedden en de
Zo
Gewapend met alles wat we niet vergeten zijn. Iedereen met heel veel zin. Met veel plezier heb ik “niet zeuren op de achterbankpakketten” samengesteld, ja ook scoubidou touwtjes. Het huis blijft in goede handen en wij rijden een tijdje ons gehuurde huis op wielen. Morgenochtend worden we hier wakker.
Vakantie dus, maar met zo her en der vast wel een logje.
Innocensius XL: God even niet terug vanwege wolkbreuk
Donderdagavond was ik samen met een fractiegenoot op het Over IJ festival. Voor de nieuwe voorstelling van Het Volksoprahuis Innocensius XL. Helaas konden de opblaaskerk, de wolkbreuk en het noodweer het niet met elkaar vinden en werd de voorstelling afgelast.
Wij wachtten hoopvol op de resurrectie van dit godshuis, maar de wonderen bleven uit. In plaats daarvan speelde het Volksoperahuis De Dood en de Zee: even improviseren in een heel klein restaurantje op het terrein dat zich er perfect voor leende. De tafels gingen er uit, publiek dicht op elkaar en toen er daarna nog steeds mensen buiten stonden, kwamen vanuit de banken nog een stapel dekens te voorschijn. Ongetwijfeld op het kleinste speelvlak ooit. Extreem dichbij.
Een groot succes. Na afloop bleven we plakken en raakten in gesprek met de uitbaters van eetcafe De Houten Kop. Het zit er pas twee maanden en ze hebben nog veel leuke plannen. Het eten schijnt er heel lekker te zijn, dus spraken we af na de vakantie terug te komen. Met het laatste pontje terug.
Het Over IJ festival loopt nog tot 17 juli. Innocensius XL speelt er bijna elke avond. En als het goed is, ziet het er dan zo uit:
Lees meer “Innocensius XL: God even niet terug vanwege wolkbreuk”
Beter een goede buur(t) dan…..
Dinsdagavond was er een buurtfilm met discussie en hapjes na, in het kader van Urban II.
In de film van Ward Pieters kwamen bewoners en ondernemers uit de Jan Pieter Heyestraat, de Clercqstraat en de Jacob van Lennepstraat aan het woord. Een mooi beeld van de buurt en bovendien kwamen er een boel ondernemers aan het woord waar je als buurtbewoner je boodschappen doet: de bakker, de slager, de groenteboer en de sigarenboer.
De discussie die er op gericht was om samen met bewoners en ondernemers te bekijken hoe we het samen beter kunnen doen, leverde afgezien van bruikbare suggesties natuurlijk ook veel moppers over parkeren, wegopbrekingen, schadeclaims en bekeuringen, vergunningen en vastgoed op. Ik ving de signalen op voor de collega’s en probeerde zo goed mogelijk hun antwoorden te geven.
De film was echt leuk om te zien en het sloeg ook erg aan want de zaal zat bij de film vol. Ook de borrel na afloop met hapjes van de ondernemers uit de J.P. Heyestraat. In september gaan we verder met gesprekken, maar ik denk dat de avond ook een antal dingen opleverde waar stadsdeel, ondernemers en bewoners meteen me aan de slag zouden kunnen.
De nacht van de franstalige muziek met Vic van…
Wat een feest:
Paradiso: Kolkend en uitverkocht. Heel erg veel nostalgie tijdens de nacht van de franstalige muziek.
Ik kom toch echt niet voor het eerst in Paradiso, heb het ook eerder uitverkocht meegemaakt, alhoewel mijn muzieksmaak ook regelmatig ruimte biedt in een niet uitverkochte zaal. Mijn favoriete plek, vooraan de verhoging voor bij de bar was allang vergeven toen wij binnenkwamen. op naar
Sloop
Vanmiddag een markant moment in de ontwikkeling van onze Hallen: de eerste sloopactiviteit. Nadat we eerst een nieuwe tijdelijke werf hadden ingericht, werd vandaag de start gemaakt met de sloop van de oude werf om ruimte te maken voor de ontwikkeling van het Hallen project.
Vreemd en markant ook omdat dit gebouw lang in gebruik is geweest, eerst als gebouw voor de gemeentelijke reiniging en later als onze stadsdeelwerf.
Ik pleegde de eerste sloophandeling. Jammergenoeg voor de omstanders en voor mij, was dat een hele degelijke actie zonder veel stof, lawaai of sloopkogel. Gezeten in de kraan tilde ik een stuk van het dak af. Gezien mijn expertise op dit gebied had ik nog de mogelijkheid om het gesloopte deel van het dak op een bestelbusje te laten landen, maar ik heb me weer eens in kunnen houden, alhoewel ik toch een [[popup:slooplucht.jpg:aardig stukje dak:]] in handen of in de grijper had
Bij mijn toespraak vooraf bleek al dat het vertrouwen in mijn sloopcapaciteit niet al te groot was: de omstanders hadden zichzelf op veilige afstand geplaatst, waardoor er voor mij niets anders overbleef dan de menigte [[popup:slooptoespraak.jpg:toe te schreeuwen:]], hetgeen gezien de volumecapaciteit van mijn stem niet echt bezwaarlijk was.
Met de sloop van de werf gaan we wel een stuk geschiedenis en cultuur bewaren. In 1940 schilderde de joodse schilder Moos Cohen op de muren in het gebouw een tafreel waarin de Amsterdamse [[popup:sloopstedemaagd.jpg:stedenmaagd:]] een schip uitzwaait en tegelijkertijd toezicht houdt op de [[popup:sloopcohen.jpg:werkzaamheden van de gemeentelijke reinigingsdienst:]]. Vanwege de historische waarde en vanwege het feit dat we onze werknemers geen nieuwbouw aan willen bieden zonder de bezieling van de zwaaiende Amsterdamse stedenmaagd, worden de muren met het schilderij voorzichtig ingepakt en bewaard om dit mooie schilderij straks in de nieuwbouw een plekje te geven.
De Week draait voorbij: Week 8
Met als zwaartepunt de laatste raad voor het reces.
Veel openingen en bijeenkomsten, laatste DB voor de zomervakantie, dicht in de buurt bij J.P. Balkenende, Kennis Delen en het verwezelijken van mooie dromen.
Keti Koti viering met De Pelikaan in de Havelaar
Zondagmiddag ook te gast bij de Keti Koti viering en de viering van het eerste lustrum van setdancegroep De Pelikaan. Ik heb het zelden zo druk gezien in de Havelaar. Veel mensen in traditionele kleding, een modeshow van Koto’s, lekker eten en dansen op de muziek van de Steel Electric Show Band. Erg gezellig.
De band is ook te horen op het Solidariteitsfestival op 11 september.
Lees meer “Keti Koti viering met De Pelikaan in de Havelaar”