Misschien wel bijna terug

Vanavond 15 kilo papier uit mijn werkhol weggehaald en tijdens de verplichte Dominoday kijk sessie gescheiden in weggooibaar en te bewaren.
Nog heftig in de nawee

Still Alive

Nee, niet van de aardbodem verdwenen.
Wel geheel en al verzwolgen door de voorbereidingen voor een grote conferentie: woensdag D-day.
Toch eens kijken of ik daarna iets kan met alles wat ik in de afgelopen tijd gedaan heb, maar dan op mijn eigen blog.
Conferentie gaat namelijk over mooie, leuke en snelle ICT toepassingen in het onderwijs, best wel paradoxaal raar als je dan zelf zo ongeveer van de digitale aardbodem blijkt af te vallen, maar dat is een puntje voor de evaluatie en die is pas achteraf.

Stof

Tijdens het wekelijkse schoonmaakritueel ben ik ondertussen in een stevig gesprek met mezelf.
Bij het stoffen van de schoorsteenmantel (deze zin is vast nog nooit eerder in een blog gebruikt), zet ik kennelijk mijn woorden kracht bij en laat de stofdoek even heel hard wapperen alsof ik ook mijzelf van stof in mijn hoofd zou kunnen ontdoen.
“Je moeder maakt ruzie met zichzelf” zeg ik tegen mijn jongste zoon die in pyama op de bank de krant zit te lezen, “maar ach, dat is altijd nog beter dan met iemand anders, vind je niet”?
Met precies

Zoete slagroom overwinning

Tim en ik kochten taart voor zijn verjaardag.
Gewoon lekker Hollands en kredietcrisisbestendig bij de Hema.
Kleine taartjes, dan kun je verschillende smaken uitzoeken en ben je er tenminste een half uur mee bezig, want kiezen blijft toch moeilijk.
Drie taartjes bestellen, afrekenen en op de verjaardag ophalen.
Bij het ophalen in de rij zagen wij een groot plakaat: actie drie halen 4e gratis, voor alle soorten gebak. Zowel de aankoop als het afhalen vielen binnen de actieperiode.
Mooi mazzeltje voor Tim en toch leuk op je verjaardag….
“Wij hebben er drie, nu mogen we een 4e gratis, toch?” zeiden we bij de aflevering, want de verkoopster bood het niet uit zichzelf aan.
“Nee hoor, want u heeft al betaald, dat had u meteen moeten zeggen”.
Ehh dat is nou jammer, helemaal als je er net om gevraagd hebt en eigenlijk niet met een nee wegt wilt lopen.
Kassabon erbij, actievoorwaarden, maar de verkoopster bleef onverbiddelijk en legde uit dat ze ze dan met 4 door de scanner moest halen om het op de actie aangeslagen te krijgen.
We dropen af. Tim vond het maar raar en niet eerlijk, ik was het helemaal met hem eens, maar begreep wel dat we deze verkoopster niet meer op een ander spoor zouden krijgen.
Halverwege onze weg naar buiten, stelde ik Tim voor om ons verhaal toch maar eens even bij de klantenservice te gaan vertellen. Normaalgesproken laat ik dit soort dingen lopen omdat ik niet zo gek ben op zeuren en vragen, maar deze keer wilden we eigenlijk toch gewoon de taart en ons gelijk.
Ha!
Na uitleggen, heen en weer praten en een loopje van de klantenservicedame naar de afdeling gebak, kregen we ons 4e taartje.
We bespeurden een lichte blik van “als u hem zo graag heeft, hier is hij dan”, maar dat kon ons niet meer deren.
Voor ons stond vast welke taart die avond het lekkerste zou zijn!

Zonder titel

“Ik geloof niet in God, maar ik mis hem”.

Toen ik deze zin voorgelezen hoorde, was ik meteen verkocht.
Van alle kanten proeven en constateren dat je deze zin voor het eerst in je leven gehoord hebt en hem daarna waarschijnlijk nooit meer vergeet.

Het is de openingszin uit het boek .
Het boek zal gekocht worden, alhoewel de kans groot is dat de rest na deze briljante openingszin alleen maar minder kan worden, maar toch!

ik kies mijn boeken om rare redenen. De laatste twee kinderboekenweken kwam ik terug met boeken die ik puur op de titel gekozen had:
“Mama! Waar heb je het geluk gelaten?” een kinder po

Herfst

Zelfs voor een doorgewinterde optimist als ik, valt het niet te ontkennen: het is herfst!

Op zich heb ik helemaal niets tegen de herfst:

Okay, het is het moment waarop je de fuchsia roze nagellak definitief van de zomernagels krabt omdat het echt niet meer gepast is (valt nog niet mee na een lange lakkende zomer).
Okay er zit een melancholie in de lucht (onzin om die te koppelen aan de vallende blaadjes, maar hoe komt het nu toch dat dat wel vaak tegelijktijdig is).
Okay, de herfstkleuren zijn heel mooi en je kunt ontzettend van de natuur genieten (’t regent alleen zo en ik heb het koud).

Er zijn momenten waarop ik de winterslaap van de beren opeens begrijp…. Maar ja ooit een beer met een weblog gezien?
De remedie is even onvermijdelijk als doeltreffend: de melancholie een vrolijk gekleurd dasje en jasje aandoen en op naar buiten om van de herfst te gaan genieten!

Programming miracles?

De afgelopen maanden was ik bezig met een gecompliceerd project: een prachtige pilot in een internationale samenwerking die vanaf de roots af opgebouwd moest worden.
Soms leek het te lukken, veel vaker bleef contact uit en zag het er somber uit. Een nieuwe samenwerking tussen grote organisaties en nieuwe gebruikers opzetten is niet makkelijk, zelfs niet als iedereen bij de omschrijving gelooft dat het een hit is.
Broeden, mailen, wachten, weer mailen, hopen….
In mijn verleden gingen dingen vaak net iets makkelijker dan dit, dus mijn hoofd neigde in de laatste aanloop naar rust in een moede schoot en planning redesign omdat het niet leek te werken.
Nou is opgeven niet een van mijn sterkste eigenschappen dus sprak ik mijzelf moed in dat vandaag de oogst zou kunnen komen.
En ja hoor, angstig dicht bij mijn deadline viel vandaag alles op zijn plaats: enthousiasme, miracles do happen en o wat zien ze er mooi uit als ze geboren worden: ja we gaan het doen, de juiste mensen samen op de goede plek. Vanaf morgen zijn we aan de slag.
Pfff vergeet de gedachten van daarvoor: het kan, het gebeurt, er in geloven helpt.

Autoloze beweging

Voor een optimale beleving van autoloze zondag moet je eigenlijk niet aan de Overtoom wonen, maar slechts een klein stukje verder geen auto te zien en in Oud-West meer dan genoeg te beleven.
Tussen de diverse activiteiten van de Borgerbuurt op stelten en het Cultuurfestival een heuze paard en wagen,

Tim wilde een foto in beweging terwijl hij een ballon wegkopte: na een paar mislukte pogingen toch een met voeten van de grond en haar in beweging.

Veel buiten, veel te doen en veel mensen alhoewel die zich over veel acyiviteiten moesten verdelen.

Tja

Met je zus naar de 40 up Rock now, Rollator disco in de Melkweg en dan door je dochter uitgezwaaid worden met de opmerking dat je op moet passen voor hitsige bejaarden…..
Tuurlijk hield ik mij daaraan en toch was het leuk.

Voedsel

Dit is niet de eerste zending van een biologisch voedselpakket, of misschien toch: de trotse schooltuinoogst van Tim.
koken op basis van wat er uit de tuin komt is leuk en uitdagend.
de eerste keer aten we een pasta met courgettelinten en vis (je ziet dan helemaal niet meer dat de courgettes wel erg geel zijn).
De tweede keer een echte hutspot om aardappelen, wortelen en uien tot hun recht te laten komen. De wortel waarmee Tim de prijs voor de raarste wortel won werd gespaard en die ligt nu te verschrompelen op de fruitschaal.
Zo hebben zoon en moeder bij het koken eer van hun werk.
In de tussentijd heb ik al 4000 rijstkorrels gespaard bij Free Rice met goede antwoorden in het kader van het Wereld Voedselprogramma: 20 rijstkorrels worden gedoneerd per goed gegeven antwoord.
Nuttig en leuk