Het strand, de trein en de vrouw

Na een slechte zomer leek woensdag de dag waar iedereen op zat te wachten. “Woensdag wordt het voorlopig de allermooiste dag” gonsde het al de hele week.

Al om 10 uur s’ochtends stonden de wegen naar het strand vol.

Ik moest s’avonds in Den Haag zijn en besloot dat te combineren met het strand.

Ik huurde een fiets op het station en fietste naar Scheveningen.

Met blote voeten door de branding en de zon in zee zien zakken: helemaal echt en helemaal lekker.

Ik reis zelden met de trein, maar geniet daar altijd enorm van: niets hoeven, muziekje luisteren, mensen kijken.

Ook nu weer.

Tegenover mij zat een vrouw.

Ze zag er zelfverzekerd uit, maar rommelde ook nerveus in haar tasje.

Ze had zich duidelijk mooi gemaakt: een mooie jurk, mooie make up die ze zo af en toe in een miniscuul spiegeltje controleerde.

Ze ging vast iets leuks doen want ze keek met enige regelmaat met een dromerige blik naar buiten.

Opeens haalde ze een schaar en een blaadje uit haar tas.

Ze knipte iets zeer zorgvuldig langs de lijntjes af en ronmmelde nogmaals in haar tasje.

Daar kwam een CD met hoesje uit.

Ze probeerde hardnekkig de achterkant van de CD hoes los te krijgen.

Drie behulpzame mannen in het bankje naast ons gaven graag aanwijzingen: “er zitten twee nokjes in het midden, dan wip je hem zo los”.

Ze bedankte hen vriendelijk, maar peuterde onverstoorbaar door met haar gelakte nagels die ze na afloop wel even op eventuele schade inspecteerde.

Uiteindelijk was het haar gelukt. Voorzichtig plaatste ze de net geknipte velletjes in het CD hoesje, gooide het restmateriaal en de oorspronkelijke hoes weg.

Ze keek tevreden naar het resultaat en nog maar weer eens dromerig naar buiten.

Ondertussen was ik erg nieuwschierig geworden.

Wat zou deze vrouw gaan doen?.

De zojuist in elkaar gezette CD was vast voor iemand die ze graag mocht of lief had, die dromerige blik niet minder.

Een nieuwe vriend, vakantieliefde, geheime minnaar, impressario (wie weet waren het wel haar mooist ingezongen liedjes)?.

Mijn fantasie ging heftig met me op de loop.

In Den Haag stapte ze uit en verdween ze snel in de mensenmassa.

Ik heb me die avond nog regelmatig afgevraagd wat deze vrouw nu aan het doen zou zijn.

Ik, in haar plaats, had alvast een boel mooie scenario’s voor haar uitgedacht.

’t kan verkeren

Terwijl ik naar het journaal zat te kijken, naar de beelden uit New Orleans, huilende verslaggever die een man vraagt de naam van zijn vermiste vrouw door te geven zodat ze het aan de kijkers kan melden, kreeg ik een smsje uit San Fransisco waar mijn echtgenoot deze week zit:

“Wij staan in het zonnetje te wachten tot de fietsenwinkel open gaat.

Daar huren we een fiets om over de Golden Gate te fietsen”.

De beelden zijn ingrijpend, terwijl de krant meldt dat de gevolgen van de orkaan “meevielen”.

Uitmarkt 8

Onze programma’s conflicteerden, maar om vijf uur waren we dan toch eindelijk in het Vondelpark, mijn zoon en ik.

We zagen daar de afsluiting van het Junior Uitmarktprogramma, Te Zotte Zeehonde met “Schateiland”..

Samen klommen we de trappen op, tot boven de toppen van de bomen.

Deed geen afbreuk aan mijn programma, want ook dit was weer popmuziek, maar dan voor kinderen.

Ik genoot.

Zoonlief was wat ongeduldiger “Mam gaan we nu naar de workshop drollen draaien met varken Knor”?

” Nee joh nog even wachten, dit is zo afgelopen”.

Prachtig uitzicht over het openluchttheater en in vizier ook de ultieme oplossing voor Uitmarktbezoekertjes die nog niet kunnen bellen of smsen als ze het bevoegd gezag kwijt zijn.

Uitmarkt 7

Op de Uitmarkt stond ik te wachten op mijn moeder en mijn zoontje.

We hadden afgesproken.

“Mevrouw, mag ik u wat vragen? ” klonk het bescheiden.

“Natuurlijk, gaat u gang”.

“Ja ziet u, ik ben hier net alleen met de tramgekomen, ik ben gehandicapt en wil graag naar de Uitmarkt, en nou zou ik willen vragen, mag ik eventjes een tijdje met u meelopen, want alleen is het zo lastig?’.

Wat een gave en stoere vraag: helemaal goed!

Ik vond het zo dapper en accuraat van die man.

Ik wenste op dat moment dat ik even geen afspraak met mijn moeder en zoon had gehad.

Wat had ik die man graag meegenomen over de Uitmarkt!

Uitmarkt 6

Vanmiddag met drie generaties sterk op de Uitmarkt.

Hoewel ik weet dat ik naar nieuwe en onbekende dingen op zoek zou willen gaan, is soms de drang naar het bekende sterker:

Het Volksoperahuis, deze keer bijna van achterop bezien. De dynamiek van hun optredens blijft me mateloos boeien. Ook hier ga ik dit seizoen weer naar toe.

Uitmarkt 5

De verjonging zette hard door toen ik door het Vondelpark fietste.

Het leek wel Disneyland Parijs bij het Openlucht Theater in het Vondelpark.

Tientallen kinderen in de rij voor een foto met Bert en Ernie.

Tegelijkertijd een nobel doel: Red de NPS.

De kindertjes wilden dat allemaal graag.

Onanks het feit dat ik begrepen heb dat ook in het nieuwe bestel deze programma’s kunnen blijven, zet een handtekening voor Bert en Ernie, Nova en Klokhuis.

Uitmarkt 4

Ik had me al eerder laten betoveren, maar deze keer weer net zo hard.

Wende Snijders.

Wat een power, dijk van een stem, prachtige vertolkingen en een stevige performance.

Gaat dat zien, ik zeker!

Naschrift vanwege Zeppo’s B-pakket, met geluidsfragmenten:

Je suis comme je suis

La valse a mille temps

Ca Va (Le Diable)

Chaque Fois (Telkens Weer)

Padam Padam

Uitmarkt 3

Heel soms is een dichte onderdoorgang onder het Rijks opeens toch even niet zo erg.

Uitmarkt 2

In de verjomgingskuur van de Uitmarkt, dit jaar een aparte kindermarkt in het Vondelpark. Gelukkig mocht hij doorgaan want het was een prachtige plek voor al die kids, en goed bezocht,

Na de nieuwe programering voor jongeren van de afgelopen jaren en deze mooie kinderzet, verheug ik me nu al op nog verder verjonging: bodypainten met peuters, dollen met Dikkie Dik en knuffelrock voor babies.

Uitmarkt

Uitmarkt.

Jaarlijks groot feest.

Al zolang ik mij kan heugen, schuim ik een weekend lang rond op de Uitmarkt.

Eerst als studente samen met vrienden, als moeder met kinderwagen, maar tegenwoordig steeds vaker in mijn favoriete positie: alleen!

Gewoon lekker rondkijken: links als je links wil, staan blijven als je wilt blijven staan, genieten, luisteren, in gesprek met volstrekt onbekenden, en even zitten in het gras en de boel van een afstandje bekijken.

Vrijdag was ik mee naar de opening voor genodigden, Uitmarkt achter de schermen.

Gezellig en daarnaast utistekend voor het netwerken: de ene hand na de andere, het ene glas na het andere en van gesprek tot gesprek. Lang en uitgebreid gepraat over onze Hallen, mede weblogster gesproken en fiks wat bekenden gezien.

Alleen voor je het weet zit je in een hoek waar van alles gebeurt, behalve het volgen van de Uitmarkt.

Dus toch maar even achter de hekken vandaan en de echte sfeer proeven.

We zagen Bernie’s Lounge, die na de Parade ook de Uitmarkt bestormden. Lekkere muziek, alhoewel het geluid even wegviel. Maar ook akoustisch was het nog steeds de moeite waard.

In Het Parool stond vrijdag een moois stukje over de culturele smaak van de bewoners van verschillende stadsdelen, gemeten door O&S.

Samen met Centrum en Oud-Zuid, heeft Oud-West het grootste aantal cultuurminners.

Oud-West scoort als hoogste als het gaat om popconcertbezoek.

Ik betuig mij een passend burgermoeder van Oud-West, popconcerten bezoeken is verreweg mijn favoriete culturele activiteit.

Ik ga er deze uitmarkt dan ook weer een boel genieten.